Son Hediye

Yıllar geçtikçe sizden daha çok gitmiştir. Gittikçe tükenmiştir.

Ölüm böyledir işte…

Başta çok yakar içinizi, öyle yakar ki içinizi dışınızdan daha fazla dağıtırken ruhunuzu perişan eder.

Sonra zamanın ve yaşamın garip silsilesi içinde insan sağa sola savrulurken bir şekilde kendini toplamaya başlar.

Ölümün eksilttiğini zaman; topladıklarıyla tamamlar.

Bir gün gideceklerini hiç düşünmediklerimiz, hiç yakıştırmadıklarımız; göçüp gittikten bir süre sonra içimizdeki acılarıyla birlikte zamana yenileceklerdir.

Ve ne yazık ki kaybettiklerimiz; istemesek bile geçen zamanla birlikte sadece arada bir düşünmeye başladıklarımız olacaklardır.

Sıkıca sarıldıklarımızın bizdeki eksiklikleri; yaşamın garip oyuncakları tarafından dolduruldukça; unutulmayan ama hatırlanmayanlar olacaktır.

Mezarlıkların daha az ziyaretleri; daha az hatırlanmalardandır aslında.

Özel günlerde doldukça dolan mezarlıklar; böyle günler geçip gittiğinde oradan kaçarcasına uzaklaşan insanlar tarafından sessizliğe, kimsesizliğe işte bu yüzden bırakılırlar.

Ve işte o zaman sizi eksilterek bu dünyadan göçüp gidenler; mezarlıklarda kimsesiz ve yapayalnız kalırlar.

Onlar hatırlanmayanlardır.

Onlar sizin unutmayıp hatırlamadıklarınızdır.

Çünkü eksiltme sırası sizdedir.

Sizde azaldıkça azalanlar; unutmasanız da hatırlamadıklarınız olmuşlardır.

Ve siz belli bir zamandan sonra gömerken gözyaşı ile toprağını suladığınız sevdiklerinizi; içinizde eritmiş, acısını hatırlamaz olmuşsunuzdur.

Yaşamın sizden azalttığı da aslında işte budur.

Paylaşmadıkça sizden aldığı…

Doğum günümün ertesi günü; sanki bana doğum günü hediyesi verir gibi yıllar öncesi kaybettiğim babamı düşünürken aynen bunları hissettim.

Yıllar geçmiş; unutmadığım garip bir şekilde eskisi gibi hatırlanmaz olmuştu. Tıpkı bir gün kızımın da beni unutmayıp hatırlamayacak olacağı gibi.

Sevenlerin sevdiklerine belki de son hediyeleri işte budur.

Unutmayıp hatırlamamak…

Öyle bir hediye ki; ne alan hediyesinden haberdar ne de veren…

Anlayacağınız insanın insana, sevenlerin sevdiklerine verdikleri bu son hediye; acı bir hediyedir…

Zamana yenilerek yaşama gizemli bir şekilde gelen bir hediye…

Unutulmayıp hatırlanmamak…

Yazımı beğenen ve kişisel Facebook sayfamı da beğenmek isteyenler için.

Diğer yazılarımı okumak isteyenler için;

İletişim için;