İt ürür, kervan yürür ama ben özgürüm

Nazlı Ilıcak, Tercüman'da tepeme dikilip, "Ne yapıyorsunuz Hadi Bey?" dediğinde, haber yazmadığımı, köşe yazımı sayfaya yerleştirdiğimi hatırlatmıştım.

Güçlü ve kudretli Nazlı Ilıcak'a bir gün önce, yazıma müdahale ettiği için kafa tutmuştum. Nazlı Hanım, denetim mekanizmasıyla kafamı koparmayı kafasına koymuştu besbelli.

Ama ben özgürdüm!

2000 yılının 5 Mayıs'ında elime geçirdiğim özgürlüğümü bırakmaya pek niyetli değildim. O yüzden sevgili patronum Mehmet Ali Ilıcak'tan izin alarak uçup gittim Tercüman'dan.

Üstelik kırmadan, dökmeden, yaralamadan.

Hal böyle olunca; Mehmet Ali Ilıcak'la dost kaldık.

Allah bozmasın...

Hala dostuz...

                                      ***
Evet dostlar ben  özgürüm.

Allah şahidimdir ki, bu sitede yazı yazan herkes ama herkes benim kadar özgürdür. 8. yıla girmek üzereyiz, küfüre, hakarete, küçük düşürücü ifadelere geçit vermedim. Otokontrol sistemini oturttum, her yazara bir kullanıcı adı bir de şifre vererek, onları vicdanlarıyla başbaşa bıraktım.

İşte orada; Nazım Alpman söylesin bir tek gün, en ufak bir müdahale yapılmış mı kendisine?. Alpman bu sitede kimi zaman en ağır yazıları kaleme alan bir gazeteci.

Hiç kimseye eyvallahı olmadı bugüne kadar.

Bana  bile...

Behiç Kılıç...

Her tarafından muhalefet akıyor Behiç Bey'in. Kalemi kılıç gibi hala, ona da müdahale olmadı, olmayacak. Ben ne kadar özgürsem, Behiç Kılıç da o kadar özgürdür ve bunun tadını çıkarıyor.

                                         ***
Kemal Çapraz'ı söylememe gerek var mı? Ya Aytun Çıray'ı? Aynı zamanda politik kimliği olan Ufuk Söylemez, şaşkınlığını gizleyemedi, özgürlüğünün farkına varınca.

İnternethaber'in en tepesindeki Hacer Alkan'ın babasına eyvallahı yok. Dost falan dinlemez, arkadaş hatırına bakmaz. Haberle yatıyor, haberle kalkıyor.

Diyor ki:

-Haberime karışmayın ne yaparsanız yapın...

Laf aramızda biraz da dediğim dedik...

Yürek ister Hacer'in olduğu yerde, özgürlüğümüzden ödün istemek. Baskı veya buna yakın kelimeler, yıllar önce omuz omuza muhabirlik yaptığım arkadaşım, dostum Hacer ve bana göre değil. Çok şükür bugüne kadar öyle bir baskı görmedik, görsek bile buna boyun eğmeyeceğimizi bu kapıda ekmek yiyen herkes, çok daha  iyi biliyor.

Ama şerefsizlik parayla değil... Ruhunda varsa, iflahı mümkün değil o şeref yoksunu kişilerin. Nemalandıkları yerde işleri bitince, yedikleri sofraya bıçak saplamak onların kişiliksizliğinin göstergesi.

Ne demişler...

Keskin sirke, küpüne zarar...

Anlayacağınız dostlar, bazen de it ürür, kervan yürür.

Ben de hep aynı şeyi tekrarlyorum:

-Ben özgürüm.

Bakalım bu sözleri daha kaç kişiye hatırlatma gereği duyacağım.