Çünkü hala...

Çok çabuk tüketiyorlar.

Her şeyi.

Biriyle bir ömür geçirmek onlara ölüm geliyor. Bağlanmak çok banal. Uzun ilişki çok klişe. Sürekli yeni bir şeyler denemek istiyorlar. En küçük bir şeyde çözüm aramak yerine ilişki bitirmeyi seçiyorlar. Çünkü etrafları dolu. Çünkü etrafları da onlar gibi çabuk tüketenlerle dolu.

Bir de bunun diğer versiyonu var. Onlar daha şuursuz. Aldatılsa da, aşağılansa da, istenmediği yüzüne söylense de ilişki yürütmeye çalışanlar. Artık neresinden tutsalar ellerinde kalacak ilişkilerini sırf bitirmeye korkup yalnız kalacaklarından gururlarından, onurlarından ödün verenler. Şiddet dolu ilişkilerinin adını “tutku” koyanlar.

Oysa biriyle aynı yolda el ele yürümek, her şeyden önce iki iyi dost olup birbirine ve hayallerine yardımcı olabilmek yaşamın en büyük şifrelerinden biri.

Oysa kara sevda bile olsa; yeri geldiğinde ardına bakmadan çekip gidebilmek, karşındakini üzmemek için yok olmayı seçmek büyük onur.

Strateji oyunu yönetir gibi ilişki yürütmek çok samimiyetsiz. Gerçekten uzak. Duygudan yoksun.

Eminim yalnız değilim.

Eminim benim gibi düşünen çok “gerçek” insanlar var.

Çünkü hala dürüstlük var.

Çünkü hala aşk var.

Hala var.