BIST 9.080
DOLAR 32,32
EURO 35,06
ALTIN 2.308,24

Bile Bile Kaybettiklerimiz

Değişmeyen hepimizin yaşamdan beklediğimiz, istediğimiz tek bir şey var. O da mutlu olmak.Ne ile ne kadar mutlu olduğumuz farklı olsa da sonuç aynı. Mutlu olmak.

Olaylara bakışımız, başımıza gelenlere tepkilerimiz, doğal olarak da tiplerimiz değişik. Hatta bencililiğimiz bile birbirinden farklıdır.

Tıpkı sevmelerimizin farklı olduğu gibi…

 

Hiçbirimiz bir başkasına benzemiyoruz. Benzemeyiz de zaten.

 

Değişmeyen hepimizin yaşamdan beklediğimiz, istediğimiz tek bir şey var.

O da mutlu olmak.

Ne ile ne kadar mutlu olduğumuz farklı olsa da sonuç aynı.

Mutlu olmak.

 

Aslına bakarsanız bunca farklılıklardan dolayı da mutlu olmak hiç kolay olmuyor. Mutlu olduğumuzu sanmalarımız o yüzden çokça…

 

O yüzden kıymet bilmezlik hat safhada.

O yüzden aşk üzerine aşklar yaşanıyor.

O yüzden vazgeçmeler; hayatın her evresinde kendini gösteriyor.

 

Aslına bakarsanız bunların nedeni sahip çıkamamaktır.

Hissettiklerimize, yaşadıklarımıza sahip çıkamamaktır.

 

Korkaklığımızdan değil.

Kendimizi değil de başka yaşamları, başka yaşamların neler düşüneceğini düşünmekten dolayı sahip çıkamıyoruz.

Onca mutsuzluğun içinde sahip çıkamadığımızın gerçek mutluluğumuz olduğunu bilmeden.

 

Yani sahip çıkamadığımız; aslında kaybettiklerimiz.

Bazen bilmeden, bazen bile bile…

 

En kötüsü, en acımasızı ise; işte o bile bile kaybettiklerimiz.

Onlar çok koyuyor.

İçimize, dışımıza, ruhumuza koyuyor.

 

Hem öyle bir koyuyor ki sonrası laf olsun türünden bir yaşam, laf olsun türevinden beklentilerle geçip gidiyor.

 

O yüzden de biriktirdiğimiz keşkeler; yaşam yolculuğumuzun sonlarında tek tek ortaya çıkmaya başlıyorlar.

Ve çıktıkları yeri hatırlatarak acıttıkça acıtıyorlar.

 

Hatırladıklarımızı aslında hiç unutmadığımızı göstererek…